Biz çocuklarımıza sahip çıkamamışız ya, onları “irfanlı”, “imanlı” yetiştirememişiz ya!

O yüzden bizimkiler gitti duvarlara yazılar yazdı, gazın içine atıldı, TOMA önüne zıpladı. Emek dedi, ağaç dedi, su dedi, 13 yaşında, 14 yaşında… Adlarının ilk harfi büyük, ikinci harfi nokta...

Sizinkiler büyüdü, “ihale kovaladı, arazileri rüşvetle imara açtı.” Arkalarında mafya babaları, çek defterlerinde de bolca sıfırları...

Bizim çocuklarımızın iddianamesinde “eylem yapmak” vardı, sizinkilerde “Marina’ya, fabrikaya, ihaleye çökmek” vardı…

Bizimkiler ağaçları için can verdi, sizinkiler dolar üstünden kokain çekti.

Bizimkilerin iddianamesinde “mesleki kıyafetlerini giyip yaralılara yardım etmek” şaibesi, sizinkilerde “sahte belgeler ve hayali ihracat gibi yöntemlere şüpheli para transferleri”…

Bizim çocuklarımızın üzerinde barış işaretleri, sizinkilerin altında Porsche, Jaguar, Ferrari…

Bizimkiler fırından ekmek alır, sizinkiler Katar’dan gemicik alır.

Bizimkiler yaratıcı sizinkiler temcit pilavı…

Bizimkiler kitap okur sizinkiler bina okur döner döner yine okur.

Bizimkiler salgında hasta olur, sizinkiler lebalep dört köşe olur.

Bizimkiler evde kalır, sizinkiler paraları alır Balkanlar’a yol alır.

Sizinkilerin dayısı, amcası, “yaptı, olacak”, bizimkilerin anası, babası acıdan ölecek… Bizimkiler boyun eğmeyecek, sizinkiler boyun nedir bilmeyecek…

Bizimkiler güle coşa, sizinkiler devlet başa… Bizimkiler direne direne, sizinkiler fitneye fitneye…

Sorarlarsa “memleketi kim bu hale getirdi” diye, dersiniz gururla “bizim çocuklar yaptı” diye.